Εξαγνισμός ΤΩΡΑ.
Εσωτερικός.
Απόλυτος.
Ατομικός.
Συλλογικός.
Πολυεπίπεδος.
Ολικός Επαναπροσδιορισμός!!!
Ποιοι είμαστε;;;
Ποιοι θέλουμε να είμαστε;;;
Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε;
Η για να θυμηθούμε απλώς πως για να το θέλουμε, είμαστε ήδη αυτό που θέλουμε να είμαστε!
Απλά το αφήνουμε να κοιμάται...από φόβο
Εκατομμύρια φόβοι! Έθνη ολόκληρα από θάλασσες αμφιβολίας!
Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε ποιοι θα είμαστε από εδώ και πέρα σε αυτόν τον κόσμο με γενναιότητα, με θάρρος, με τρυφερότητα με καρδιά...
Μας κάνει εντύπωση η παθογένεια στις δομές; Είμαστε υποκριτές. Σε κάθε δεύτερη οικογένεια υπάρχει ενδοοικογενειακή βία. Και το ξέρουμε. Όλοι. Δεν χωράνε πλέον θεατρινισμοί. Φταίμε εμείς. Όλοι μας. Με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας. Άλλος γιατί το έκανε. Άλλος γιατί το άκουσε και δε μίλησε. Όσο γι αυτόν που το υπέστη, θα πω απλώς πως σε ένα ασυνείδητο επίπεδο έγινε ο καταλύτης να βγει ο βόθρος μας στην επιφάνεια. Αυτός που δέχεται βία (λεκτική, σωματική, σεξουαλική κτλ) δεν είναι ένα απλό θύμα, είναι ένας θεόρατος καθρέφτης μέσα από τον οποίο βλέπουμε ποιοι είμαστε.Εκεί προσμετράται το επίπεδο της ανθρωπότητας. Στα μάτια των κακοποιημένων ανθρώπων. Τα παιχνίδια δύναμης ανήκουν στο παρελθόν. Η ζωή αλλάζει. Η κατανόησή μας βαθαίνει. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες για βία. Ούτε για πολέμους. Ούτε για τίποτε άλλο από τις συνθήκες που θα ενέπνεαν ένα λουλούδι να ανθίσει αυθόρμητα. Για να ξεπεραστεί η βία πρέπει όλοι να ψάξουμε την ομορφιά. Είναι τεράστια ανάγκη. Και μόλις τη βρούμε, να την αφήσουμε να μας γιατρέψει. Να μας συγκλονίσει. Να νικήσει επί των πεποιθήσεών μας. Επί της έως τώρα ταυτότητάς μας. Μοναδικό μας χρέος η τρυφερότητα και η ομορφιά. Οχι η ελιτίστικη και κενή ομορφιά. Η ομορφιά της γλύκας μέσα μας.
Όταν ένας καλός άνθρωπος φεύγει από τη ζωή
Το σώμα του μυρίζει λουλούδια
Ευωδίαζε όσο ακόμα ζεις!
Υγ. Η γη είναι σχολείο. Μια πλατφόρμα ψυχικής εξέλιξης.
Είμαστε όλοι μαθητές.
Ακόμα και οι Δάσκαλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου