Literal Poetry

 

Έτσι ακριβώς.

Αυτή είναι η διαφορά της αγάπης από τον ενθουσιασμό.

Σε χτυπά βαθιά

Σε βρίσκει στα υποθαλάσσια μυστικά σου

Και σε κοιτάζει κατάματα

Απευθείας στο βαθύτερο σημείο του βυθού της ψυχής σου

Σε ανακινεί

Σε συγκλονίζει

Σε αλλάζει σε βάθος χρόνου

Ζεις αλλάζοντας διαρκώς

Επειδή ΕΣΥ αγαπάς. 

Κι έτσι ανοίγεις την πόρτα στο μυστήριο

Αν δεν αγαπήσεις με ιερή συγκίνηση

Σε απόλυτη και επίπονη μυσταγωγία 

Η πόρτα του κόσμου δεν ανοίγει ποτέ

Και η ζωή μοιάζει με μονοφωνική μελωδία χωρίς αρμονία, χωρίς σπίτι, χωρίς ρίζες, χωρίς φτερά

Τα πράγματα χάνουν τις διαστάσεις τους σταδιακά

Η πίστη μας γίνεται φυλλαράκι στον άνεμο

Ο άνθρωπος μένει μούδιασμένος να κοιτάζει τις εποχές που περνούν 

Περιμένοντας να φτάσει εκεί

Σε κάποιο τόπο

Όσο δεν αγαπάς, τρέχεις ασταμάτητα 

Μόλις αγαπήσεις, βρίσκεσαι ήδη εκεί.

Έχεις φτάσει.

Κι όλα σου αποκαλύπτονται

Αν περάσεις και την τελευταία μύηση :

Να βγεις έξω από τον εαυτό σου

Και να κοιτάξεις εσένα και τον άνθρωπο που αγαπάς όπως σας κοιτάζει ο Θεός.

Τότε μια ζεστασιά σε κατακλύζει

Λες και κατάπιες το φως από εκατοντάδες ήλιους

Έχεις φτάσει.

Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία.

#literal_poetry