Δε θέλω τίποτα πια.
Είναι πολλά τα χρόνια
Αφού ως τώρα δεν ήρθες,
και να έρθεις τι νόημα θα έχει πια
Κανένα.
Θα είναι ξεκάθαρη κοροϊδία...
Όχι.
Καθένας με τις επιλογές του
ας κοιμόμαστε με τις επιλογές μας
από εδώ και πέρα
Κι ας είναι αυτή η ζωή μας
Ας είναι αυτή η ταυτότητά μας
Οι επιλογές μας
"Γειά σας είμαι εκείνος που δεν ήρθε ποτέ " είναι το όνομά σου πια για εμένα που περίμενα σα χαζή, σαν ανίδεη...
Βλέπεις σε περίμενα μέσα στον ιερό μου κήπο, κι εκεί δεν χωράνε πονηράδες
Προτίμησες το ημίφως από τα σοκάκια της πόλης
Κι έτσι δεν πρόκειται ποτέ πια να βρεθούμε
Κι ούτε θέλω να μπεις ποτέ στον κήπο μου
με όλες αυτές τις λάσπες μιας ολόκληρης ζωής στην πόλη
Όχι
Αφού δεν ένιωσες πηγαία
Αφού άντεξες να με αφήσεις στη βροχή
Αφού δε μπορείς να δεις
Αφού δε μπορείς να εκτιμήσεις
Δε θέλω να έρθεις ποτέ.
Ποτέ.
Δε θέλω ούτε απ'έξω να περάσεις.
Ούτε καν να με σκεφτείς.
Συνέχισε εκεί που νιώθεις
Συνέχισε μέχρι το τέλος.
Κι άσε με εμένα... Ξέχνα με.
Αφού έτσι κι αλλιώς, για εσένα, υπήρξα μόνο μια σύντομη παρένθεση.
Ένα γυαλιστερό παιχνιδάκι, για να περνάει η ώρα.
Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει επιστροφή.
Τα κατάφερες.
Μπράβο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου