Dream Journal

 Σε ονειρεύτηκα...

Ήμασταν σε μια συναυλία.

Σε είδα τυχαία στο πλήθος 

Τα μαλλάκια σου ήταν πιο κοντά. Όχι όμως εντελώς. Πάνω από τους ώμους σε αυτό το μήκος που είναι κάπως ενδιάμεσο και μεταβατικό

Ήσουν κούκλος... (Μα τι έκπληξη... Πάντα είσαι.) 

Είχες την πλάτη σου στη σκηνή γιατί κάτι έψαχνες! Και έτσι σε είδα! 

Ήμασταν κοντά, με είδες κι εσύ. 

Κοιταχτήκαμε για λίγο. 

Ξεκίνησε η συναυλία κι ένιωθα τόσο όμορφα που ήσουν εκεί. 

Μετά από λίγη ώρα, γίνεται κάτι φανταστικό 

Σε φωνάζουν να ανέβεις στη σκηνή!!! Τρελαίνομαι από χαρά και υπερηφάνεια για εσένα! Σου αξίζει! Σου αξίζει να σου αναγνωρίζουν το ποσό καλός είσαι σε ό,τι κάνεις! Σε όλα τα χρόνια της ζωής μου δε γνώρισα ποτέ πιο ταλαντούχο άνθρωπο από εσένα και όχι σε ένα μόνο πράγμα.  Ό,τι κι αν είναι αυτό με το οποίο καταπιάνεσαι, το κάνεις δικό σου... 

Ακούγεσαι στο στάδιο να σολάρεις με τη μπάντα... Η κιθάρα σου απογειώνει τη συναυλία, νομίζω πως πετάω! Είμαι ευτυχισμένη... γιατί ξέρω ότι είσαι κι εσύ ευτυχισμένος... (στο όνειρο, γιατί στην πραγματική ζωή, έχω για κάποιο λόγο την αίσθηση ότι ίσως πλέον να μην είναι το συγκεκριμένο πράγμα και κάτι που επιθυμείς ιδιαίτερα... Ίσως όμως να κάνω και λάθος. Βέβαια, αν είσαι κάτι, αυτό είναι καλλιτέχνης, αλλά έγινες κι εσύ πιο εσωστρεφής πιστεύω πλέον... Ή ίσως αυτή να είναι η δική μου εντύπωση. Πάντως αυτό αισθάνομαι και αν ισχύει, το συμμερίζομαι. Σε καταλαβαίνω.)

Το όνειρο κλείνει με τον ήχο της κιθάρας σου. Ξυπνάω μέσα στη νύχτα. 

Λέω στον εαυτό μου: "Μην τυχόν και το ξεχάσεις μέχρι το πρωί!" 

Πέφτω και πάλι για ύπνο... 

Μέρος δεύτερο :

Βρίσκομαι σε ένα πούλμαν ιδιωτικό. 

Ήξερα τους περισσότερους μέσα. 

Σε βλέπω ξαφνικά στις μπροστινές θέσεις. 

Γυρίζεις πίσω, ήξερες ότι ήμουν εκεί. 

Σηκώνεις το χέρι σου αμήχανα και με χαιρετάς. Σου χαμογελάω. 

Λες στον οδηγό : Ίσως εγώ να κατέβω κάπου εδώ... 

Το πούλμαν σταμάτησε 

Κι εσύ χάθηκες... 

Όπως και στην πραγματική ζωή... 

Τουλάχιστον στα όνειρα θα μπορούσες να μένεις.........