Dream Journal...

 Σε ονειρεύτηκα...

(Εδώ τώρα θα γελάσουν και οι πέτρες...It's just a dream... ) 

Καθόμασταν στον καναπέ του παλιού μου σπιτιού οι δυό μας. Εσύ έβλεπες κάτι στην τηλεόραση. 

Δεν μιλούσαμε ακριβώς ούτε στο όνειρο αλλά ήσουν εκεί.

Εγώ ξεφύλλιζα ένα περιοδικό. 

Φτάνω σε ένα άρθρο που έδινε στις νεότερες κοπέλες συμβουλές για τους άντρες. 

Τις είχε αριθμημένες και ανέλυε κάθε μία ξεχωριστά.

Φτάνω στην 4η που ήταν κάτι που δε θυμάμαι ακριβώς αλλά μου φάνηκε πολύ απόλυτο και μου ξέφυγε ένα "Ε όχι κι έτσι ρε παιδιά! Είπαμε πια! Κι οι άντρες άνθρωποι είναι... '

Γυρνάς και με κοιτάς με ύφος του στυλ" Μπα...;Τι μας λες... " you were amused. 

Εγώ ακάθεκτη :" Μα είναι δυνατόν να λένε τέτοιες μπούρδες στα νέα κορίτσια; Έτσι δηλητηριαζονται όλα και είναι κρίμα! Είναι κρίμα που μεγαλώνουμε έτσι!" 

Είδες ότι το εννοώ, ότι έχει επηρεάσει κι εμένα 

"Δηλαδή, τι γράφει ακριβώς ;" με ρωτάς. 

Σου το διαβάζω και στο δίνω να το δεις και μόνος σου... 

Καθώς το διαβάζεις εγώ ακόμα εκνευρισμενη λέω : Είναι πολύ εύκολο να ξεχνάμε ότι και ο άλλος είναι άνθρωπος... Πρέπει να δίνουμε το χρόνο και την ευκαιρία την πραγματική σε όσους αγαπάμε αληθινά... Αλλιώς δεν τους αγαπήσαμε ποτέ... 

Κι εγώ αν δε σ'αγαπουσα τόσο, δε θα ήσουν εδώ τώρα και το ξέρω 

Όμως τι να κάνω, δε γίνεται αλλιώς 

Είναι αυτό που είναι 

Σηκώνεις τα μάτια σου από το περιοδικό και με κοιτάζεις 

Το αφήνεις στο πλάι, ακουμπάς με το χέρι σου το πρόσωπό μου 

"Τι κάνεις τώρα..." σε ρωτάω απορημένη 

"Τι κάνω;" 

Παύση. Κοιταζόμαστε. 

Μου λες : "Τώρα αν σε φιλήσω, ποιός θα φταίει;" 

Σε κοιτούσα και σκεφτόμουν από μέσα μου "Κάντο! Σιγά μην το κάνεις!" 

Μάλλον κατάλαβες τον εσωτερικό μου διάλογο... Διάβασες το πρόσωπό μου. 

Με αρπάζεις ολόκληρη και βρισκόμαστε ξαφνικά στο πάτωμα. Είσαι από πάνω μου. 

Πλησιάζεις το πρόσωπό σου κοντά στο δικό μου και λίγο πριν με φιλήσεις, με κοιτάζεις σα να βλέπεις την ψυχή μου και μου λες απαλά 

(τώρα είναι που γελάνε και οι πέτρες...) :

"Είσαι η γυναίκα της ζωής μου..." και με φιλάς... 

Βασικά αυτό ήταν το όνειρο, εκεί ξύπνησα! Και συγνώμη, τώρα, αλλά καλούμαι εγώ να επιστρέψω στη ζωή; ΣΟΒΑΡΑ;;;;

Δε θέλω 😭😭😭

Πηγαίνετέ με πίσω κι αφήστε με εκεί 

Εκεί θέλω να είμαι... 

Να τη βράσω την πραγματικότητα 

Είναι ξενέρωτηηηηηηηηηηηηηηηηη

Κι εσύ λείπεις 

😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

Χρειάζομαι 5 εργάσιμες ημέρες για να συνέλθω από αυτό το όνειρο.... 

Η, τέλοσπάντων, έλα να με αρπάξεις να τελειώνουμε 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

Αδικο να ξυπνάω εδώ, χωρίς εσένα στη ζωή μου... 

Κι εγώ το ίδιο, Μπέρτολ... Κι εγώ το ίδιο...