Laminar Flow

 Τα παράτησα όλα όταν κατάλαβα ότι ήταν άδεια

Δε με ένοιαζαν οι επιτυχίες 

Τα φώτα 

Δεν μου ανήκε το χειροκρότημα 

Ούτε κι εγώ άνηκα σε αυτό 

Δεν ήταν εκεί αυτό που έψαχνα 

Γύριζα σπίτι ανεκπλήρωτη 

Δε με γέμιζαν τα ξένα βλέμματα 

Ούτε το ξένο ενδιαφέρον και οι κολακείες 

Τα παράτησα όλα τη στιγμή που κατάλαβα ότι ήθελα μια ζωή παθιασμένα απλή και ξεκάθαρη 

Ήθελα μια ζωή γυναικεία, καθαρή 

Σαν της γιαγιάς μου 

Που σε εκείνη την εποχή που έζησε τα έφερε όλα τούμπα και έζησε με εκείνον που αγάπησε, τίμια ως το τέλος 

Κι έφτιαξαν μαζί αμέτρητους κόσμους 

Και μοιράστηκαν 

Και ταξίδεψαν στα ανθρώπινα και τα θεϊκά χέρι χέρι 

Και αγαπήθηκαν μέχρι το μεδούλι!!! 

Τι όμορφη που ήταν η αγάπη τους! 

Κι άλλαζαν συνεχώς ο ένας για τον άλλον 

Για να μπορούν να συμβαδίζουν 

Και προχώρησαν μαζί όλα τα χρόνια της ζωής τους από την ώρα που συναντήθηκαν ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και δυσκολία... 

Καθώς έφευγε ο παππούς μου είπε δύο πράγματα... Το όνομά μου και της είπε πόσο πολύ την ευχαριστεί κι ότι την αγαπάει 

Κι εκείνη ήξερε ότι μετά από αυτόν θα ακολουθήσει. 

Έτσι κι έγινε. 

Ένα χρόνο μετά, έφυγε στον ύπνο της. 

Το ήξερε ότι θα φύγει, μου το έλεγε. 

Μου έλεγε "κάνω ότι μπορώ για να μείνω λίγο ακόμα εδώ για εσένα." 

Την τελευταία της νύχτα το ήξερε ότι αυτό ήταν. 

Αυτή ήταν η ζωή που ονειρευόμουν 

Η μία 

Η αληθινή

Απλή και ξεκάθαρη 

Με αρχή, μέση και τέλος 

Με αγάπη αληθινή, πραγματική, ανθεκτική 

Γιατί δεν αγαπάμε έτσι πια οι άνθρωποι... Γιατί....

Γιατί να είναι όλα αέρας και ασήμαντα...

Γιατί... 

 

"Αυτό που θέλω δεν υπάρχει...", σου έλεγα, θυμάσαι;;;

Αυτό εννοούσα... 

Και σου έλεγα ότι ξέρω πως δεν υπάρχει γιατί ήξερα ότι δε θα το ζήσω μαζί σου... 

Η το φοβόμουν... 

Αυτός ο φόβος μου ίσως σε πήρε μακριά μου...

Και μένει όλη αυτή η αγάπη ανεκμετάλλευτη

Δίχως φιλί 

Δίχως ταξίδι 

Δίχως μοίρασμα 

Μόνη - από εσένα 

Όπως εγώ. 

Γιατί εσύ είσαι ποτάμι κι όλο τρέχεις

Βρίσκεις τη χαρά σε καθετί 

Αν δεν είμαι εγώ θα είναι κάτι άλλο 

Ενώ εγώ... Στέκομαι... 

Στάθηκα σε εσένα 

Ήθελα ίσως από εσένα το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να μου δώσεις 

Την σταθερή, ασίγαστη, πηγαία, αληθινή αγάπη σου... 

Το πιο ακριβό σμαραγδι της ζωής αυτής 

Δεν ήταν λίγο και το ήξερα 

Γι αυτό φοβόμουν να εκφραστώ 

Ήξερα ότι αυτό που θέλω είναι μεγάλο 

Δεν μπορείς να το ζητήσεις 

Σου δίνεται ή όχι 

Η Αγάπη είναι σαν το λαχείο 

Όμως σε περίμενα και σε ονειρευόμουν, τίμια από παιδί 

Κι αυτό είναι το πιο αγνό μου δώρο για εσένα